VITESSE VERSLIKT ZICH

Wat neem je nou mee van zo’n zaterdag; een dag waarop Vitesse eigenlijk moest winnen, na een enorme voorsprong alsnog een gelijkspel moest toestaan, dus een punt verloor, maar wel de concurrentie ook punten zag morsen. Overheerst dan de blijdschap of is de kater daarvoor te groot?

3 V’s

En het begon allemaal zo goed en volgens plan. Vitesse speelde in het imponerende Amsterdamse Topsportcentrum Ookmeer tegen het plaatselijke Rohda en had maar 1 doel: winnen. Dat zou een comfortabele vierde plek op de ranglijst inhouden en zo goed als zeker lijfsbehoud in deze pittige overgangsklasse. En zoals wel vaker begon Vitesse prima aan de wedstrijd. Waar onze ouders de 3 R’s predikten, Nederland ooit de 3 J-s naar Eurovisie stuurden, speelde Viitesse bewust de 3 V kaart: verzorgd, verstandig en op tijd versnellen. Het leidde al snel tot een 1-4 voorsprong, maar de Barendrechters verzuimden door te drukken.

Anti korfbal

Dat was natuurlijk ook de verdienste van Rohda. De Amsterdammers behoorden ooit tot de nationale korfbaltop, maar zijn op dat niveau al jaren niet meer actief. Bovendien predikt Rohda het ultieme achterverdedigen als wapen. Effectief, dat zeker, maar het leidt vaak tot een draak van een wedstrijd. Dit type anti korfbal deed pijn aan de ogen van de vele Vitesse supporters die de weg naar de hoofdstad hadden gevonden. Bovendien was Rohda ook fysiek een stuk sluwer dan de door Cazdak Dakbedekkingen gesponsorde ploeg. Dat de beide scheidsrechters dat niet doorhadden, was op zich al een gele kaart voor het leidende duo waard. Zoals wel vaker in dit zaalseizoen, leidde ook nu een arbitraal duo tot meer frustratie in het veld dan tot beter geleide wedstrijden. Het was vaak een aanfluiting hoe dit duo de vele overtredingen niet zag met twee paar ogen.

Schotklok

Los daarvan had Vitesse gewoon de volle winst moeten grijpen. Bij rust was het 9-11 en dus besloot Vitesse ook na de pauze direct scherp en doelgericht de pot aan te vallen. Een prima keuze, want na 8 minuten stond het liefst 11-17, had Vitesse de zaken verdedigend onder controle en leek er geen vuiltje aan de lucht. Maar met nog 7 minuten op de klok (waarbij de schotklok trouwens irritant vaak haperde en opzichtig kuren vertoonde in thuisvoordeel) was het plots 18-18. Een slechte fase waarin Vitesse even niet thuis gaf. Maar de Barendrechters zakten niet door het ijs, herpakten zich en streden voor elke bal; ook een winst die dit jaar is ingezet. De ploeg van Niels Molendijk en Ronald Berrevoets kan ook lelijk korfballen als het moet en wist zich ook op deze lastige middag goed te weren.

Negen seconden

Het werd weer eens een nagelbijtende slotfase waar Vitesse patent op heeft dit zaalseizoen. Leuk voor de neutrale toeschouwer, maar een beproeving voor de trouwe supportersschare. Het leek nog goed te komen met de ultieme 20-21 uit handen van Femke Visser. De aanval speelde daarna de bal rond en de tijd uit, maar een risicovolle interceptie door Rohda bracht de bal nog een keer in hun aanval. Negen luttele seconden voor tijd werd het 21-21 en was de koek op.

Een domper voor Vitesse dat later op de avond, een vorkje prikkend in een Amsterdams etablissement, te horen kreeg dat Pernix verrassend van KVZ verloren had, zodat de marge met de onderste regionen alsnog 4 en 5 punten bedraagt; een lichtpuntje in de hoofdstedelijke duisternis.

Nog 4 wedstrijden op de teller en a.s. zaterdag eindelijk weer eens thuis en wel tegen nummer 3 Achilles dat in Den Haag in een ware thriller met 28-29 het hoofd moest buigen voor Vitesse. Ook nu zijn beide punten meer dan welkom voor Vitesse. De wedstrijd in sporthal De Bongerd begint om 18.40 uur.