VITESSE VERGEET TE WINNEN

Het was een heerlijke zaterdagavond in sporthal De Bongerd, tot een kwartier voor het laatste fluitsignaal. Vitesse zat prima in de wedstrijd, maar verkrampte en kon het tij niet meer keren.

In Japan demonstreerde het andere Oranje hoe je dat varkentje wel wast. Lois Abbingh had zes seconden nodig om onsterfelijk te worden. La Lois beitelde haar naam in gouden letters in de vaderlandse sportgeschiedenis; een goal voor de eeuwigheid. Inderdaad, een masterclass van de gouden meiden had Vitesse prima kunnen gebruiken in dat vreselijke laatste kwartier in de Bongerdhal.

Het begon nog wel zo goed, want na eveneens zes seconden stond het al 1-0 voor Vitesse. De door Cazdak gesponsorde ploeg pakte de flow van Vitesse 2 goed op, want de reserves sleepten even eerder een felbegeerde en zeer verdiende 13-12 zege uit het vuur. Ook hier was Maassluis tegenstander èn mede-koploper.

In een bomvolle Bongerdhal rook, voelde en proefde je de suspense. En als toeschouwer zat je steeds op het puntje van je stoel. In een moordend tempo gaven Maassluis en Vitesse elkaar niets maar dan ook helemaal niets toe.

Zoals verwacht werd het links en rechts ook een fysiek gevecht, maar over de scheef ging het zelden. Dat was ook te danken aan de sterk en resoluut opererende leidsman Martijn de Widt, die al zijn 26 jaar ervaring nodig had om deze pot te sturen en dat met verve deed.

Na 21 minuten sloeg Vitesse het eerste gaatje, precies op het moment dat Maassluis even de weg kwijt was. De Barendrechters profiteerden sterk en zochten in deze fase nadrukkelijk de dames op. Uitblinkster Eline Luijendijk zorgde voor 10-7, waarna Maassluis via de o zo irritante, maar geweldig spelende aanvoerder Leon Kloppenburg voor de ruststand tekende: 10-8.

Het was een heerlijke wedstrijd, niet altijd technisch even goed, maar de ongekende strijdlust en tempo aan beide kanten zorgden ervoor dat je ook als toeschouwer geen moment kon verzaken.

Na de noodzakelijke rust was de hervatting voor de gasten. Maassluis stond snel op 10-10, waarna beide ploegen opnieuw konden beginnen.

In deze fase stonden de Vitesse heren op. Coach Harro Tamerius zag zijn kwartet mannen met elkaar het gat op 15-10 brengen met nog 20 minuten op de klok. Een voorsprong die je natuurlijk moet koesteren, maar Maassluis was taai. Gesteund door een flinke schare fans kwamen de gasten tergend langzaam, maar onheilspellend doeltreffend dichterbij.

Met nog twaalf minuten op de klok prikte Femke Visser de 18-15 op het bord, terwijl Maassluis dure kansen miste. Dat het toch nog helemaal mis ging voor de thuisploeg is voer voor een LOI-cursus sportpsychologie. Als een roofdier bespeelde Maassluis haar prooi en Vitesse vergat te ontsnappen. Een wedstrijd met deze belangen en op dit moment door je handen laten glippen is zuur. Bij 19-21 kon Maassluis een feestje vieren voor het uitvak en likte Vitesse haar wonden.

Een korte winterstop volgt, waarna op zaterdagavond 11 januari om 19.20 uur in Vlaardingen de zware uitwedstrijd tegen Twist volgt. Om in het spoor van Maassluis te blijven, moet Vitesse deze pot winnen.