VITESSE DENDERT DOOR ONDERGRENS

Sport verbroedert, de magie van sport is vaak beschreven, een fenomenale bijzaak in het leven die vele hoogte- en dieptepunten kent. Helaas schreef Vitesse 1 afgelopen zaterdag in de laatste categorie een nieuw en wrang hoofdstuk. Uit bij Korbis werd met 20-9 verloren, 20-9. Dat Vitesse in een officiële competitiewedstrijd niet eens tot dubbele cijfers kwam, daarvoor moeten we in de annalen van de vereniging toch heel diep graven.

De cijfers zeggen eigenlijk meer dan genoeg, toch waagt uw verslaggever een poging.

Vitesse zit in de competitie eigenlijk op een vervelende plek. De titel is uit het zicht verdwenen en degraderen zullen de Barendrechters ook niet. Dus zijn de resterende 5 wedstrijden ook potjes om vorm te kweken richting het veld waar het kampioenschap een serieuze optie is.

Het begin was nog wel aardig, want na 6 minuten stond Vitesse op een 2-4 voorsprong. Maar toen, met nog 54 minuten te spelen,  was de koek op. Korbis speelde snel, maar chaotisch en Vitesse liet zich in het spelletje meevoeren. Waar rust en overzicht gevraagd werden, deed Vitesse het tegenovergestelde. Het was het begin van een zelden vertoonde offday aan alle kanten. Ontelbare plaatsfouten, nauwelijks rebound of overleg en al helemaal geen scherpte. Alle ingrediënten voor een fatsoenlijk potje korfbal waren of over de datum of gewoon in Barendrecht achtergebleven.

Bij rust stond er een uiterst trieste 8-5 achterstand op het bord.

Na de thee was het voor de gasten beter geweest de wedstrijd schriftelijk af te doen. Niets, maar dan ook niets lukte meer. Het kwartje viel voortdurend richting Korbis, als het al viel. In een ultieme poging de boel te kantelen, werd er nog driftig gewisseld, maar het was zo’n avond waarop de bodem van de Waddinxveense gifbeker maar niet in zicht kwam. Had de wedstrijd 2x 2 uur geduurd, dan nog had Vitesse niet gewonnen.

Thuis had Vitesse op 8 december vorig jaar in de werkelijk dying second van Korbis verloren, maar een spannend slot was nu verder weg dan de landstitel voor pak hem beet Emmen. Toch was ook nu sprake van een dying second die de horror avond voor Vitesse van de juiste kleur voorzag. De meer dan warrige scheids (nog steeds vele malen beter dan de gasten, dat wel) gaf Korbis nog een strafworp, maar realiseerde zich een seconde later dat de tijd om was en toen maar affloot om aan alle Barendrechste ellende een eind te maken. De vernedering was compleet en Vitesse realiseerde zich dat de bodem op deze avond haarscherp in zicht was gekomen.

Uithuilen, streep eronder en nog een paar puike potjes op de mat leggen. Laten we hopen dat het zaalseizoen toch nog wat kleur krijgt. Sport kan zo mooi zijn.